Een Romeinse site als basis voor een hedendaagse constructie.
In deze masterproef onderzoek ik hoe een Romeinse site inspiratie kan bieden voor een hedendaagse constructie. Ik ging op zoek naar een link tussen wat aanwezig is en hoe de nieuwe constructie zich hiertoe verhoudt. Zo wil ik een fysieke link met de ruïne aangaan maar ook een mentale link.
De mentale link wordt gelegd met de geschiedenis van de plek, het oproepen van een bepaalde beleving die er 2000 jaar geleden was. Zo tracht ik me in te leven in de Romeinse ingenieur of architect. Welke keuzes had hij/zij gemaakt en hoe kan ik deze op een hedendaagse manier omzetten.
De fysieke link verhoudt zich tussen wat er aanwezig is bij de nieuwe en de oude constructie. Zo bekeek ik de opties waar mijn nieuwe constructie kon geplaatst worden en ga dieper in om op de ruïne te bouwen.
Ik streefde ernaar om het gevoel van een Romeinse villa door mijn toevoeging opnieuw op te roepen.
De verbindende factor tussen de mentale en fysieke link ontstaat door de structuur van de nieuwe constructie. Zo tracht ik via de tektoniek van de architectuur, waar de structuur, het materiaal en de ruimtelijke beleving samen de Romeinse bouwcultuur te reconstrueren.
Mijn onderzoek toont aan dat via een algemene analyse van een bouwcultuur, een zinvolle herbestemming met link naar wat er vroeger ooit stond mogelijk is. Ik richtte mij op de site in Nadrin maar dit kan breder getrokken worden naar andere Romeinse sites of zelfs ruïnes in het algemeen. De strategie van de mentale en fysiek link kan voor allerlei sites toegepast worden maar de focus kan veranderen op basis van de staat en vormgeving van de relicten. De gemaakte keuzes zijn niet enkel logische overwegingen maar krijgen ook kleur door interesses van de ontwerper, met als leidraad de drie hoofdthema’s van architectuur: firmitas, utilitas en venustas.
