‘The End Of Everything’
Arne Bogaert, masterstudent interieurarchitectuur, loopt momenteel (November 2017) stage bij Atelier Van Lieshout te Rotterdam. Dit is zijn eerste verslag.
Het is half negen in de ochtend als ik de deuren van het atelier voor me open.
Het atelier, dat is Atelier Van Lieshout. Aan het hoofd staat een vlijtige leider.
Hij is de 50 voorbij en praat over paarden en Mexico. Hij rookt een sigaar als
we rond hem staan, met zijn linkerhand tast hij in zijn zakken. ‘Zijn er
boerenzonen aanwezig?’ vraagt hij. De tractor produceert zware rookwolken
als hij de motor ontsteekt. ‘Dan gaan we in de haven een ritje maken.’ Niet
de tractor, maar de rol welke hij torst dient te worden getest. Vijftig grove
stalen tanden bijten in het asfalt als we over de openbare weg rijden. Een
kleine auto achtervolgt ons. ‘Zeer goed,’ zegt hij, ‘Zeer goed.’
Vele Venussen bevolken deze manufactuur. Ze zijn vooralsnog levenloos maar
zullen zeker licht produceren. Ik sta boven het fornuis en laat twee borsten
smelten. Wat overblijft is maar kaarsvet.
We staan allen op hoge ladders maar slechts één heeft de bevoegdheid over
het vuur. Een vettige vloeistof houdt de zaag aan het dansen. 56 uren al staan
we met z’n vijven rond de tafel. Rond de schenen zitten klemmen en op een
andere plaats is een kapje bevestigd. De wonden zijn goed genezen, slechts
een gladde plek blijft over op de plaats waar we de enkels hebben bewerkt.
Onze handen zijn zwart, onze broeken zijn met plekken en grove splinters
zitten in onze haren. Een lege fles zuurstof staat naast het karretje opgesteld.
‘Kunnen we?’ Gele, rode en blauwe stralen spuiten boven mijn hoofd, het
vlees kraakt als de kabels worden opgespannen. Het lijf wankelt nog een
beetje, maar we weten dat we in de juiste delen hebben gesneden. Langs de
ledematen wringt een scherpe wind, het regent.