< terug

Recensie miab22 masterproef ‘Ik en wij’

Studenten schreven deze recensie van twee lezingen, georganiseerd op 9 oktober in het kader van de masterproef Interieurarchitectuur.

Ik & wij. Masterstudenten IA over de lezing van Koen Deprez en Tom Callebaut

In het kader van de masterproef Interieurarchitectuur woonden we op 9 oktober 2017 twee lezingen bij, van Koen Deprez en Tom Callebaut. De eerste lezing van Koen Deprez was getiteld ‘Vluchtweg’. Hij legde uit hoe hij zichzelf wil verliezen om open te staan voor het onbekende. Tom Callebaut sprak over de ruimte als ‘the generous space, a connecting concept for a world in motion’ waarbij de sacrale/ genereuze ruimte centraal stond.

c-friedrich

Door de vluchtweg te gebruiken wil Koen Deprez vluchten uit zijn opdrachten. Hierbij maakt hij een soort omweg bij het ontwerpen. Hij wil zich verliezen om zichzelf te vinden. Hij gebruikt het paard van het schaakbord als poëtische metafoor. Als ontwerper maak je, net zoals het paard, omwegen om  doorheen je ontwerpend onderzoek te ploegen. Koen Deprez gaat daar nog verder op in en zet zijn paard volledig buiten spel. De structuur van zijn werk is gebaseerd op reflecties over narrativiteit binnen zijn ontwerpoeuvre. Techniek en experiment horen samen en horen samen te gebeuren om de binaire machines te kunnen uitschakelen. Binaire machines werken goed, maar worden verkeerd gebruikt. Om dit denkpatroon aan te kaarten gebruikt Koen Deprez één van zijn projecten, namelijk ‘het denkbare huis’. Hierbij ontstond het project vanuit principes uit de literatuur en niet vanuit de architectuur. Hij kiest een tussenweg om het automatisme van binaire machines te ontlopen. Tom Callebaut leeft zich in in een onvoorspelbare toekomst. De veronderstellingen die wij nu als ontwerper hebben zullen vervagen of veranderen. Binnen zijn ontwerpend onderzoek wil hij optreden als tijdleider vooraleer hij doelgericht begint te ontwerpen. Deze structuur wil hij gebruiken als tool om anders met de mensen om te gaan en te communiceren. Zijn startonderzoek gaat om een proces waarbij de sacrale ruimte een antwoordruimte wordt. De religieuze sacrale ruimte wordt binnen de context van zijn woning ‘de genereuze ruimte’. De bestaande polarisering vervaagt waardoor de genereuze ruimte genereus genoeg wordt om iedereen, in om het even welke toestand, te verwelkomen. Om polarisering duidelijk te maken verwijst Tom Callebaut naar de impact van het eten van een pakje friet in een kerk in vergelijking met het eten van een pakje friet in een genereuze ruimte. Verder zegt Tom Callebaut dat de mensen pas zullen beseffen wat architectuur is wanneer hun leven ervan zal afhangen. Hiervoor moet de mens dankbaar zijn en met vol verwondering staan voor de architectuur.

Wat het meest prikkelde was voor ons tijdens de lezingen was het duidelijk contrast tussen de twee sprekers. Enerzijds Koen Deprez die tegen de regels op ingaat en steeds opzoek is naar het ‘ik-zijn’. En anderzijds Tom Callebaut die een andere methode van ontwerpend onderzoek hanteert. Hij is meer bezig met verschillende actoren en maatschappelijke problematieken. Hij stelt als het ware zijn huis tentoon voor het ‘wij-zijn’.

Julie Nenzi, Burak Özdemir, Bianca Debraekeleer en Olivia de Bree