HISTORISCHE ILLUSTRATIES ALS INSPIRATIE. Een recensie van twee lezingen in het kader van de Masterproef IA
In het kader van de masterproef interieurarchitectuur vonden er op 1 oktober 2018 twee lezingen plaats. De eerste lezing, gegeven door Marlies Vermeulen, is genaamd “doing carthopology” en gaat over hoe kaarten een rol kunnen spelen in het geven van informatie over een bepaald gebied. De tweede lezing “the narrative in between” is een presentatie van Asli Ciçek, waarin ze miniatuurtekeningen bespreekt die voor haar een inspiratiebron zijn. Beide lezingen vertellen ons iets meer over hoe geschiedenis een tool kan zijn, het is dan ook het startpunt voor de ontwerpers. De focus bij Marlies ligt op communicatie, bij Asli op het ruimtelijke ontwerp.
Beide lezingen gaan over historische tekeningen, maar benaderen deze op een andere manier. Waar Marlies Vermeulen het heeft over historische kaarten, is de focus bij Asli Ciçek gericht op miniatuurtekeningen. Marlies kijkt naar historische kaarten met een fascinatie voor de gevoelswaardige dimensie die wordt toegevoegd aan de locatie die in kaart wordt gebracht. Doordat we nu functionele kaarten maken, louter om vat te krijgen op de werkelijkheid, leert ze wat er verloren is gegaan tegenover de veelheid aan informatie die vroeger op cartografische kaarten te zien was. Daarentegen slaat de fascinatie van Asli op de verhalende kracht van historische miniaturen. Deze wijken af van de realiteit door de focus te leggen op de objecten in plaats van de technische juistheid van het perspectief. Desalniettemin spelen de objecten een rol in het verhaal dankzij de manier waarop ze geplaatst zijn tegenover elkaar. De compositie is sterk bepalend voor hetgeen gecommuniceerd moet worden.
Een tweede verschil is de manier waarop ze met de informatie die ze uit deze tekeningen verwerven te werk gaan. In de eerste lezing kwam naar voor dat Marlies de historische kaarten gebruikt als leerschool voor de manier waarop ze zelf haar bevindingen, na het observeren van een publieke plaats, wil overbrengen. Haar bedoeling is om het onzichtbare zichtbaar te maken en dit vervolgens te communiceren aan de hand van kaarten. Dit is een eigen interpretatie van de feiten, namelijk de gebeurtenissen die een invloed hebben op de manier waarop mensen omgaan met publieke ruimte. In het verleden werden zaken afgebeeld op kaarten uit onwetendheid, en om het vreemde en beangstigende te kunnen plaatsen. Marlies gebruikt deze methode als analyse van een publieke plaats waar het gaat over concrete dingen, en dus niet uit onwetendheid maar uit interpretatie.
Ook Asli gebruikt de historische tekeningen als inspiratie, maar dit geval meer als ontwerp-tool dan als communicatiemiddel. De compositie in de miniaturen is een startpunt om zelf om te gaan met het ontwerpen van ruimtes die een verhaal weergeven, in haar geval tentoonstellingsruimtes. Ze ontwerpt op een onderzoekende manier, namelijk door de methode van het miniatuurtekenen toe te passen. Ze creëert een verhaal in de ruimte dat tegelijkertijd ook neergeschreven wordt. Deze manier van werken komt over als een goede tool om snel weer te kunnen geven wat het verhaal is achter de opstelling. Het is toegankelijk en efficiënt om te ontwerpen op een spontane manier.
Beide personen hebben een historisch onderbouwd standpunt waardoor er besef gecreëerd wordt van wat er verloren is gegaan tegenover representaties uit het verleden. Ons valt op dat dit voornamelijk te wijten is aan de manier waarop we zijn geëvolueerd in de tijd, en door een meer technische kijk op de wereld.
Gaëlle Moens, Alexandre Ghyllebert, Sim Goossens, Helena Baert
__________________________________________________________
HISTORICAL ILLUSTRATIONS AS INSPIRATION. A review of two lectures in the framework of the Master’s Thesis IA
As part of the master thesis in interior architecture, two lectures took place on 1 October 2018. The first lecture, given by Marlies Vermeulen, is called “doing carthopology” and is about how maps can play a role in giving information about a certain area. The second lecture “the narrative in between” is a presentation by Asli Ciçek, in which she discusses miniature drawings that are a source of inspiration for her. Both lectures tell us a bit more about how history can be a tool, it is also the starting point for the designers. The focus at Marlies is on communication, with Asli on spatial design.
Both lectures are about historical drawings, but approach them in a different way. Where Marlies Vermeulen talks about historical maps, the focus at Asli Ciçek is on miniature drawings. Marlies looks at historical maps with a fascination for the emotional dimension that is added to the location that is being mapped. Because we now make functional maps, purely to get a grip on reality, she learns what has been lost to the multitude of information that was seen on cartographic maps. On the other hand, Asli’s fascination refers to the narrative power of historical miniatures. These differ from reality by focusing on the objects instead of the technical correctness of the perspective. Nonetheless, the objects play a role in the story thanks to the way they are placed opposite each other. The composition strongly determines what has to be communicated.
A second difference is the way in which they proceed with the information they acquire from these drawings. In the first lecture Marlies used the historical maps as a school for the way she wants to convey her own findings after observing a public place. Her intention is to make the invisible visible and then communicate this on the basis of maps. This is a personal interpretation of the facts, namely the events that have an influence on the way in which people deal with public space. In the past, things were depicted on maps out of ignorance, and to be able to place the strange and frightening. Marlies uses this method as an analysis of a public place where it concerns concrete things, and not out of ignorance but of interpretation.
Asli also uses the historical drawings as inspiration, but in this case more as a design tool than as a means of communication. The composition in the miniatures is a starting point to deal with the design of spaces that represent a story, in her case exhibition spaces. She designs in an investigative way, namely by applying the method of miniature drawing. She creates a story in space that is also written down at the same time. This way of working comes across as a good tool for quickly giving back the story behind the setup. It is accessible and efficient to design in a spontaneous way.
Both persons have a historically founded point of view that makes sense of what has been lost to representations from the past. We notice that this is mainly due to the way we have evolved over time, and through a more technical view of the world.
Gaëlle Moens, Alexandre Ghyllebert, Sim Goossens, Helena Baert